سلوکي‌ترين هنر ايران‌زمين ( استاد بيژن بيژني )
.................................................................................................................................
از سمت راست : استاد احمد محمد پور ، استاد بیژن بیژنی ، استاد محمد سلحشور
.................................................................................................................................
هنرمندان خوشنويسي كه در روزگار ما به عنوان پيشكسوت زيسته‌اند و من به نوعي با آنها مرتبط بوده‌ام همه، شخصيت‌هايي بودند كه انساني و اخلاقي زندگي كرده‌اند. اصولاً خوشنويسان هيچ‌گاه از اخلاق انساني دور نبوده‌اند، چرا که هنر ارجمند خوشنويسي با آداب و آئين فرهنگ ما سازگاري دارد. در نتيجه زماني که خوشنويسان ما از ابتدا قلم ني را به دست مي‌گيرند و شروع مي‌كنند به نوشتن، ناگزير بايد از كلام بزرگان فرهنگ و ادب سرزمين‌مان به عنوان دستمايه‌اي براي خوشنويسي استفاده کنند. از اين رو، خوشنويسان ما چه در گذشته و چه امروزه روز، بايد كه صاحب معرفتي بشوند تا بتوانند دست به قلم ببرند و خوشنويسي كنند. من نيز براساس آموزه‌هايم از بزرگان خوشنويسي، همواره تلاش کرده‌ام که در چنين مسيري گام بردارم.
براي اينکه خوشنويس براي کارش بخواهد متني را برگزيند، بايد نوشته‌ها و سخنان و اشعار بسياري را مرور كند تا عصاره‌اي را بيابد و نكته‌اي را كه مي‌خواهد پيدا كند و روي آن کار کند و بنويسد. خوشنويسان صاحب معرفت، هر جمله و واژه‌اي را نمي‌نويسند، بخصوص آنکه، آن جملات و کلمات از اخلاق و انسانيت دور باشد. در نتيجه خود من اعتقاد دارم اگر هنرمندان خوشنويس هر قدر هم که در خوشنويسي صاحب تبحر و تجربه باشند اما اگر جمله‌اي را بنويسند كه نكته‌اي در آن نباشد، زيبايي خط‌شان زيبا نخواهد بود. يک اثر خوشنويسي آنجا زيبا خواهد بود كه با مكتب و معرفت درآميزد و با معاني همراه باشد تا پيام انساني را به خواننده و مخاطب‌اش منتقل کند. بنابراين هنرمند خوشنويس تا مي‌تواند، بايد کارش و نوشته‌اش با اخلاق نزديك عجين و توأم باشد.
خوشنويساني که در گذشته و امروز زندگي کرده‌اند قريب به اتفاق، انسان‌هاي شريفي بوده‌اند و هستند و يکي از مشخصه‌هاي اخلاقي‌شان تواضع بسيار و فروتني فراوان است. بسياري از خوشنويسان امروز و گذشته ما، هنرمنداني مظلوم بوده‌اند و هستند. اين مظلوميت به اين خاطر است که شايد آن‌طور كه مي‌بايد به آنان توجه شود، نشده است. اما با اين همه، آنها با قناعت زندگي خود را سپري کرده‌اند و هيچ‌گاه از معرفت دور نشده‌اند و نمي‌شوند.
اينکه چرا هنرمنداني که بار هنر ملي سرزمين را به دوش مي‌کشند، همچنان با دشواري روزگار سپري مي‌کنند، باز مي‌گردد به سياستگذاري‌هاي فرهنگي. هنر خوشنويسي سلوكي‌ترين هنر سرزمين ما است و در اين‌جا مي‌توان با اطمينان بيان کرد که خوشنويسي، هنري است كه در ميان خانواده‌هاي ايراني، هنري احترام‌انگيز است. هر پدر و مادري دوست دارند فرزندشان خط خوشي داشته باشد و خوش بنويسد. براي آنکه اين اتفاق همواره در حال انجام باشد و خوشنويسان ما صاحب ارج و منزلت واقعي‌شان باشند، نيازمند آن است كه استادان خوشنويسي، زمينه‌اي را پيش روي خود مشاهده کنند که بدون وجود دغدغه‌هاي روزمرگي زندگي‌شان به توليد اثر بپردازند و آموزش دهند و با اين كار به خوشنويسي جان تازه‌اي بخشند. در چنين شرايطي است که هنرمندان برجسته ما، با کتابت آثار مختلف، نمايشگاه‌هاي ارزنده‌اي را برپا خواهند کرد و از اين طريق رونقي قابل‌توجه در عرصه خوشنويسي فراهم خواهد شد. من تصور مي‌کنم که وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامي، بهترين متولي و مناسب‌ترين نهاد براي فراهم آوردن چنين امکاني است تا از اين طريق، هر چه زودتر و بيشتر شاهد فراهم شدن شرايطي مناسب براي هنر خوشنويسي و هنرمندان خوشنويس باشيم.
خوشنويس و خواننده موسيقي ايراني
منبع : روزنامه ایران تاریخ 14 مهر 1390
http://www.iran-newspaper.com/1390/7/14/Iran/4906/Page/19/Index.htm#
.................................................................................................................................
لطفا با نظرات ارزشمند خود ما را یاری فرمائید
شما نیز می توانید جهت مشاهده مطالبی که مخصوص اعضای ویژه این سایت است به عضویت رسمی این سایت در آمده و از این پست و دیگر پستها و تصاویر محدود شده دیدن فرمایید
