مزار عمادالکتاب در امامزاده عبدالله شهرری تخریب شد
.......
.......
به گزارش سایت آثار هنرمندان ایران « عزیزی هنر »، مزار عماد الکتاب خوشنویس چیره دست دو قرن اخیر در امامزاده عبدالله شهرری تخریب شد.
متاسفانه مطلع شدیم در روز گذشته به تاریخ 6 تیرماه 1400 تصاویری مبنی بر تخریب مقبره میرزا محمد حسین سیفی قزوینی ملقب به عماد الکتاب نادره خوشنویسی در دو قرن اخیر در محل امامزاده عبدالله شهرری منتشر شده که باعث ناراحتی و تالم جامعه هنری علی الخصوص هنرمندان خوشنویس گردیده است.
این تخریب در زمانی صورت گرفته که ششمین دوسالانه خوشنویسی کشور بر مبنای بزرگداشت این استاد فقید خوشنویسی کشور برگزار می شود.
ولی تا کنون مشخص نشده که این تخریب که توسط متولیان آن محل صورت گرفته، به چه دلیل بوده است؟
آیا به جهت مرمت و بازسازی و یا ایجاد آرامگاه که قبل ها قول آن داده شده بود، صورت گرفته یا اینکه به جهت تغییر کاربری آن محل در ادامه تخریب های قبور که چندین سال است در حال انجام است صورت گرفته؟
البته قبل از این هم مزار این استاد فقید مورد بی مهری قرار گرفته و سنگ قبر ایشان مورد تخریب قرار گرفته بود
جامعه خوشنویسان کشور از طریق این رسانه تقاضا دارد، مسئولین امر نسبت به این کار پاسخی مناسب منتشر کنند و دلیل قانع کننده ای برای تخریب قبر این نابغه خوشنویسی و هنرمند فقید بیان کنند
و همچنین تقاضا داریم انجمن خوشنویسان ایران که متولی امر حفظ و حراست از این میراث های فرهنگی، هنری و تاریخی خوشنویسی کشور است، نسبت به این قضیه ورود نموده و پیگیر رفع این اتفاق بسیار ناخوشایند و همچنین رفع کدورت و تالم از رخسار جامعه هنرمندان خوشنویس این کشور باشند.
و مطمئنیم که مسئولین محترم در انجمن خوشنویسان ایران در این راستا از هیچ تلاشی فروگذار نخواهند کرد کما اینکه پیش تر نیز نسبت به تخریب سنگ قبر این استاد بزرگ نامه ای را به فرماندار شهرری ارسال کرده و در طی آن رسیدگی به این امر مهم را خواستار شده بودند.
.........
عماد الکتاب کیست؟
میرزا محمدحسین سیفی قزوینی در قزوین در ۲۷ فروردین ۱۲۴۰ شمسی (۱۲۸۵ قمری) متولد شد و غالب عمرش به کتابت و تعلیم خط نستعلیق گذشت. پدرش قباله‌نویس بود و مادرش از سادات سیفی قزوین، از این رو به این مناسبت سید بودن مادر، میرزا نامیده شد. مدتی نزد میرزا محمدعلی خوشنویس خط آموخت.
عماد الکتاب در سال ۱۲۷۱ شمسی در خیابان ناصرخسرو آموزشگاه خوشنویسی دایر کرد و اسم آن را «دارالکتابه» گذاشت. او نسخه‌ای از شاهنامهٔ فردوسی را برای مظفرالدین شاه خوشنویسی کرد و به این مناسبت لقب «عمادالکتاب» گرفت. در انقلاب مشروطه به جرگهٔ آزادی‌خواهان پیوست و در کودتای محمدعلی‌شاهی آوارهٔ کوه و بیابان شد. پس از فرار شاه مستبد، هفت سال معلم مشق احمدشاه شد. وی قبل از دورهٔ مشروطیت جزو کاتبان وزارت انطباعات و در دورهٔ سلطنت احمدشاه قاجار، مدتی در وزارت داخله، منشی و همان اوقات معلم مشق خط سلطان احمدشاه نیز بود. در چند سال اواخر عمر نیز در دربار پهلوی سمت خوشنویس مخصوص داشت.
او آخرین حلقه از زنجیره استادان قدیم خوشنویسی است که این هنر را به خوشنویسان معاصر پیوند داد. عمادالکتاب از مقلدان سبک خوشنویسی میرزا محمدرضا کلهر بود که پس از فوت او خوشنویس مهم دیگری بر جای نبود. از عمادالکتاب به‌عنوان کامل‌کنندهٔ شیوهٔ کلهر نام می‌برند. او بدون آنکه مستقیم شاگرد کلهر باشد از روی کتاب‌های چاپی وی به تمرین خط پرداخت و با وفاداری و وسواس زیاد شیوه او را آموخت و بدون آنکه در این شیوه دخل و تصرف زیادی بکند آن را به دیگران منتقل کرد. عمادالکتاب افزون بر نستعلیق در ابعاد بزرگ و کوچک (جلی و خفی) خط نسخ و شکسته نستعلیق را خوش می‌نوشته‌است. او مروج کتابچه‌های «رسم المشق» است.
عمادالکتاب در سن ۷۵ سالگی در بیست و ششم تیرماه سال ۱۳۱۵ ه.ش / ۲۷ ربیع‌الثانی ۱۳۵۵ ه.ق در تهران درگذشت و در امامزاده عبدالله شهرری دفن شد. بر سنگ آرامگاه ابدی این استاد در امامزاده عبدالله اشعار ذیل نقل شده‌است:
دیدی آخر چسان رفت ز دار جهان عماد سیفی که بود مرد هنرمند و راد
داشت خطی خوبتر ز خط و خال بتان بخوش خطان جهان بود مهین استاد
عمرش هفتاد و پنج در این سرای سپنج دید بسی درد و رنج ندید روی مراد
......
منبع زندگینامه : ویکی پدیا
.......
جهت مشاهده تصاویر زیر با کیفیت بالاتر روی آنها کلیک نمائید
........
.........
........
لطفا با نظرات ارزشمند خود ما را یاری فرمائید
شما نیز می توانید جهت مشاهده مطالبی که مخصوص اعضای ویژه این سایت است به عضویت رسمی این سایت در آمده و از این پست و دیگر پستها و تصاویر محدود شده دیدن فرمایید
